De week van het overal naar je zin hebben

Op het vliegveld van Curacao bij de gate heb deze blog getypt. Yvet (meisje uit Hoogkarspel die in Curcao verblijft) kwam met het goede idee dat ik tijdens de tijd dat ik moet wachten bij de gate wel mijn blog kon typen. Dit vond ik een briljant idee, want in Curacao heb ik echt vakantie genomen en eigenlijk niet nagedacht om mijn blog te gaan typen. Vandaar dat mijn blog nu pas online komt.

Mijn blog van deze week bestaat uit twee weken waarbij ik in twee landen heb verbleven; Suriname en Curacao. Mijn week begon in Suriname waarbij ik twee dagen heb gewerkt in het kindertehuis wat allemaal zijn gangetje ging. De kinderen hadden vakantie, waardoor er een aantal weg waren naar hun biologische ouder(s) en de rest van de kinderen waren in een vrolijke vakantiestemming. We hebben veel spelletjes gedaan, geknutseld en gedanst op de minidisco.

Daarnaast kregen wij in Suriname te horen dat er aanslagen waren gepleegd in Brussel. Dit was voor ons toch wel schokkend nieuws. Vooral mijn Belgische huisgenoten waren in schok. Het kwam voor hun iets harder aan, omdat het in hun land gebeurd. Eén van mijn huisgenoten zijn neef was die ochtend op het vliegveld en zat gelukkig al in de lucht tijdens de aanslagen. Dan besef je wel even wat een geluk hij dan heeft gehad. Mijn Belgische huisgenoten kwamen naar aanleiding van de aanslagen op het idee om een steunbetuiging te organiseren. Om op deze manier te laten zien dat wij vanuit Suriname ook onze steun willen betuigen. Zij hebben een bericht geplaatst op een Surinaamse pagina op Facebook om 18:00 uur te verzamelen bij de Moskee en de Synagoge. Om op deze plek een foto te maken om te laten zien dat hier in Suriname geloven wel naast elkaar kunnen leven. Tijdens het maken van deze foto en de minuut stilte was er ook fotograaf en een journalist van de krant. De dag daarna stonden wij in de krant met onze namen erbij, dat was wel bijzonder.

Na deze dag was het Holi-Phagwa. Een feestdag vanuit het indiaanse volk die ook in Suriname leven. Dit was wel krom om te vieren na zo’n dag als gister. Maar ook wel weer mooi, want zo zie je dat in Suriname wel verschillende culturen met elkaar kunnen leven en zelfs elkaar feestdagen vieren. Deze feestdag komt uit India waarbij er met gekleurd poeder wordt gegooid. Vanuit Wikipedia heb ik begrepen dat het een lentefeest is, waarbij de overwinning van het goede op het kwade wordt gevierd. Wij ging rond een uur of drie richting de Palmentuin, dit is een groot park met alleen maar palmbomen. Bepakt en bezakt met allemaal gekleurd poeder en verf gingen we iedereen onder gooien die nog schoon was. Ik voelde me net weer een klein kind. Na een halfuur zagen we er al uit als monsters. Daardoor werden we door vele mensen aangekeken en wilde zelfs wat wild vreemde mensen met ons op de foto. Bij de palmentuin kwamen we ook onze salsaleraren tegen en die voegde zich toe aan onze groep. Na de palmentuin gingen we wat eten en vervolgens was er in de avond op het onafhankelijkheidsplein een groot feest. Het was een zeer geslaagde middag/avond en weer een ervaring rijker. De volgende vloog ik na Curacao en het was flink schrobben om al het poeder/verf van mijn huid en haar af te krijgen. Met nog een paar kleurtjes bij mijn haarlijn vertrok ik om 10:00 uur met de taxi naar het vliegveld.

De vliegreis van Suriname naar Curacao vloog (letterlijk en figuurlijk) voorbij. Ik was nog erg moe van Holi-Phagwa en heb daardoor de hele vliegreis van 2,5 uur geslapen. Aangekomen op het vliegveld van Curacao kwam ik erachter dat mijn aankomst tijd niet klopte, dus dat Yvet een uur voor niks heeft gewacht. Gelukkig gaf ze aan dat ze het niet erg vond en mooi mensen aan het kijken was. Het vliegveld van Curacao is best wel modern en heel mooi, dit was al gelijk het eerste verschil met het vliegveld in Suriname. Uiteindelijk ben ik samen met Yvet naar het resort gereden waar ik verbleef. Jeanine en Alex (mijn collega’s waarmee ik in Curacao verblijf) waren daar al. Het was super leuk om weer wat Westfriese om je heen te hebben, ook al ben ik ook heel blij met mijn huisgenoten in Suriname! Westfriese waren er in overschot op Curacao, want er waren nog drie jongens uit Hoogkarspel op het eiland. Daarnaast waren er nog een paar Westfriese, echt super toevallig!

Ik merkte al vrij snel dat ik mij in Curacao wel ging vermaken. Het is een super mooi eiland en het klimaat is zeer aangenaam vanwege de vele wind die er is. De eerste avond hebben Jeanine, Alex en ik wat gegeten bij het resort en vervolgens even bij een gezellige barretje gezeten aan het strand. De volgende dag hebben we een auto geregeld, want Jeanine en ik wilde zaterdag naar een schoonheidsspecialist en zij was eigenlijk alleen te bereiken met de auto. Deze dag hebben we voor de rest niet heel veel bijzonders gedaan. De volgende dag (zaterdag) gingen Jeanine en ik naar de schoonheidsspecialist. Wij gingen met de auto en navigatie op zoek naar de schoonheidsspecialist. Wij kwamen het laatste stuk uit op een soort achterbuurt en we werden allebei een beetje huiverig. Bij het huis aangekomen had de schoonheidsspecialist en heel mooi huis en we werden we heel hartelijk ontvangen. Dit zorgde ervoor dat we er toch nog wel vertrouwen in hadden. We hebben allebei een super fijne behandeling gehad en het was super interessant om iemand te spreken die hier op het eiland leeft.

Dankzij Yvet die wij onze reisgids, taxi chauffeur en partyplanner noemde wisten we precies wanneer wij waar heen moesten. Er zijn namelijk op het eiland veel strandfeestjes, alleen staat er nergens duidelijk aangeven wanneer en waar ze zijn. Gelukkig wist Yvet dit allemaal, dus wij hebben veel contact met haar gehad. De strandfeestjes waren helemaal geweldig. Waarbij we veel cocktails hebben genuttigd, dansjes gedaan en mensen hebben ontmoet. Eén van de leukste avonden was dat we met een hele groep Westfriese uiteten gingen bij een tapasbar en daarna naar een strandfeest gingen. Deze avond was gevuld met veel droge Westfriese humor, wat voor een gezellige sfeer zorgde. Naast droge humor kunnen Westfriese ook heel goed drinken, dus dit was deze avond ook veel gebeurd. De volgende dag gingen ik en Yvet als echte bikkels de Christoffelberg beklimmen. Dit is de hoogste berg van Curacao en geeft op de top een super mooi uitzicht over het eiland. Ik geef eerlijk toe het na zo’n avond wel tegen viel om 7:00 uur al je bed uit te gaan, want vanwege de warmte kan je de berg alleen begin van de ochtend of eind van de middag beklimmen. Tijdens de rit naar de berg moesten van het oosten helemaal naar het westen rijden. Waarbij je heel ander deel zag van het eiland; het groene en natuurrijke gedeelte van Curacao. Dit was echt super mooi om te zien. Vervolgens bij de berg aangekomen gingen we hem beklimmen. We hadden beide en rugzak met genoeg water en eten wat er voor zorgde dat het wel wat zwaarder was. Ik had de eer gekregen om de bananen en de gevulde koeken mee te nemen voor als één van ons zich wat slapper ging voelen. Nadat we beide een gevulde koeken hadden gehad was ik zo slim geweest om de verpakking niet goed af te sluiten. Waardoor uiteindelijk mijn hele rugzak onder de gevulde koek puree zat. We hebben hier beide wel om moeten lachen. De tocht omhoog was wel zwaar; je was erg bezweet en je het was soms lastig je ademhaling onder de controle te houden. Yvet liep voor en ging als een echte berggeit met een flink tempo naar boven. Ik noemde Yvet daardoor ook de hele tijd berggeit. We hebben maar een paar pauzes genomen, omdat we merkte dat het zwaarder werd als je ging stoppen en weer moest lopen. Uiteindelijk zijn we in driekwartier naar de top gelopen. Wat wel het een redelijke snelle tijd is. Aangekomen op de top is er een uitzicht die echt geweldig is en geeft je een super trots gevoel. We hebben wat leuke foto’s gemaakt en even wat gegeten/gedronken. Vervolgens moesten we naar beneden wat veel erger was dan naar beneden. Beide hebben we korte beentjes en was het soms lastig om van de één naar de andere steen te komen. Yvet nam als een echte berggeit gewoon stappen, maar ik ging vaak zitten en liet mij voorzichtig op de volgende steen zakken. Yvet moest hier wel om lachen omdat het een stuk langzamer ging en het wat klunzig eruit zag. Daarnaast ben ik een keer blijven hangen met mijn kont tussen twee stenen en een keer onderuit gegaan. Het kosten heel veel concentratie en energie om de juiste stappen te zetten, waardoor we er een stuk langer over hebben gedaan dan de heen weg. Daarna zijn we met de auto nog naar een mooi tropische strand, maar we waren beide best wel erg moe en slap dus zijn we al snel terug gegaan naar het resort. Daar wat omeletten gegeten om wat eiwitten binnen te krijgen en nagenieten van onze tocht door de foto’s te bekijken.

Ik ben in Curacao samen met Jeanine en Alex een ochtend naar een zee aquarium geweest. Ik had best wel hoge verwachtingen ervan, maar het was best wel klein. Ondanks dat wel een angst overwonnen. Je mocht namelijk een haai aaien en ik zag dat niet echt zitten. Ik vond die haaien er namelijk heel eng uit zien en ik was bang dat ze mij zouden bijten. Toen ik daar bij die haaien stond kreeg ik het helemaal warm en werd super gespannen. Na wat mentale ondersteuning van het personeel van het zee aquarium toch maar wel de haai aangeraakt. Het voelde net aan als een natte spons, alleen durfde ik in deze niet te knijpen. We hebben twee demonstraties gezien van de zeeleeuwen en de dolfijnen. Dit was wel leuk om te zien, maar niet heel bijzonder. Nu we toch al op pad waren hadden we besloten om na het zee aquarium naar Willemstad te gaan. Dit was een super mooie en gezellige stad. We hebben daar wat souvenirs en wat kleren gekocht. Het bijzondere vond ik de Koningin Emmabrug deze brug drijft als het waren op het water. Waardoor als je er over heen loopt je voelt dat je op iets drijvends loopt.

Ik heb de laatste dagen in Curacao ook een aantal keer autogereden. Dit vond ik best wel spannend om te doen, omdat ik al een tijd niet had gereden, dit een automaat was en ik sowieso nog nooit in een andere auto heb gereden als die van mijn ouders. Tijdens het rijden was ik best wel onzeker en gespannen. Maar Jeanine zei heel lief dat ik het goed deed en gaf goede aanwijzingen tijdens het rijden. Uiteindelijk ging mij steeds beter af en realiseer ik me weer dat ik soms meer kan dan dat ik zelf denk.

De rest van de week in Curacao hebben we veel bij het zwembad/strand gelegen, veel gefeest en veel gegeten en gedronken. Het was echt een zeer relaxed week. Waarbij ik echt heel veel liefde heb gekregen voor dit mooie eiland en baalde ik dat ik hier maar een week zat. Zeker omdat ik in Curacao veel Nederlanders heb gesproken die hier voor langer tijd zaten vanwege werk of stage. Op deze manier wordt ik weer geconfronteerd met mezelf dat ik het echt overal naar mij zin heb en het liefst op meerdere plekken tegelijk wil zijn. Dit is niet mogelijk, dus geniet ik van de plek waar ik ben en het al wat moois wat die plek met zich meebrengt.